ÖZET

AMAÇ:

Prospektif, randomize olarak izole posterior vajinal duvar prolapsusu olan seçilmiş bir grup hastada transperineal fasial sütürle onarım (FSO) ile polipropilen mesh onarımı (PPMO) sonuçlarının karşılaştırılmasıdır.

YÖNTEMLER:

Ardışık, izole, semptomatik evre II ve III rektoseli olan 60 kadın hasta, transperineal FSO ve PPMO yapılmak üzere randomize olarak seçildi. Levatorplasti veya perineorafi gibi başka hiçbir ek cerrahi müdahale uygulanmadı.

BULGULAR:

Her iki cerrahi metod ile vajinal dijitasyon, ıkınma, yetersiz boşalma ve vajinal kitle semptom skorlarında istatistiksel olarak belirgin olarak düzelme sağlandı. İki grubun postoperatif semptom skorlaması karşılaştırıldığında postoperatif vajinal dijitasyon skoru PPMO grubunda FSO grubuna göre istatistiksel olarak belirgin şekilde daha düşük olduğu (p= 0.004), diğer postoperatif semptom skorlarınınsa aynı olduğu gözlendi. Anatomik onarımın objektif eğerlendirilmesi, FSO grubundaki kadınların %69.2’sinde ve PPMO grubundaki kadınların %89.3’ünde cerrahi kür olduğunu gösterdi (p= 0.095). PPMO grubundaki %92.9’luk hasta memnuniyet oranı, FSO grubundakinden yüksek bulundu (%69.2; p= 0.037). PPMO grubundaki cerrahi komplikasyon oranı (%25.0) FSO grubundakinden (%15.4; p= 0.505) istatistiksel olarak önemsiz oranda daha fazla saptandı. Tek hastada greft rejeksiyonu olurken bir hastada da greft protrüzyonu oldu. Postoperatif disparoni oranları benzer olarak tespit edildi (p=0.725).

SONUÇ:

Sonuç olarak, her iki yöntemin rektoselin semptomlarını azaltmakta ve normal anatominin rekreasyonunu sağlamakta istatistiksel olarak anlamlı olduğunu göstermektedir. FSO ile karşılaştırıldığında rektoselin meshli onarımı vajinal dijitasyonu ortadan kaldırmakta daha başarılı olduğu ve daha yüksek bir hasta memnuniyeti oranı sağladığı gözlendi. Ancak meshli onarım grubunun dezavantajı grefte bağlı komplikasyonların fazla görülmesi olarak saptandı.